Piętnaście lat Stowarzyszenia Ochrony Pracy
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej gwarantuje zarówno wolność zrzeszania się (art. 58), jak i prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy (art. 66). Połączenie tych dwóch fundamentalnych praw legło u podstaw powołania Stowarzyszenia Ochrony Pracy – stowarzyszenia opartego na zasadach dobrowolności, samorządności i publicznego wspierania ochrony człowieka w środowisku pracy.
Zebranie założycieli Stowarzyszenia odbyło się w lutym 2004r. Reprezentowali oni m.in. takie organizacje i instytucje jak: Naczelna Organizacja Techniczna, Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych, Instytut Medycyny Pracy, organizacje pracodawców oraz redakcji „Przyjaciela przy Pracy” i „Atestu”.
Ideą przewodnią Stowarzyszenia jest racjonalizm – myśl łącząca w sobie rozum i rozsądek. Rozumności bowiem i rozsądku, wspartych życiową dojrzałością, trzeba do skutecznego stanowienia i przestrzegania praw oraz zasad służących zapewnieniu bezpiecznych i higienicznych warunków wykonywania pracy – tej jakże ważnej powinności każdego dorosłego człowieka. Naszej działalności przyświeca ponadto neutralność polityczna i światopoglądowa.
Jednym z celów stowarzyszenia jest przedkładanie propozycji legislacyjnych odnoszących się do poprawy warunków pracy oraz życzliwe i konstruktywne – odpowiadające współczesności – opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących ochrony pracy w jej najszerszym znaczeniu. Podobnym celem jest kształtowanie właściwych relacji między pracodawcą a pracownikiem – relacji uwzględniających racje zarówno ekonomiczne, jak i humanistyczne.
Cele te powinna wspierać różnorodna działalność edukacyjna, popularyzatorska i wydawnicza – przede wszystkim dotycząca szeroko rozumianych warunków pracy – wykorzystująca niezwykle bogatą wiedzę i doświadczenie zawodowe członków stowarzyszenia.
Stowarzyszenie realizuje swoje cele poprzez aktywne uczestnictwo w kształtowaniu efektywnego systemu bezpieczeństwa pracy – systemu uwzględniającego najlepsze standardy światowe. W praktyce jest to konstruktywna współpraca z organami państwowymi i samorządowymi – zwłaszcza takimi jak Państwowa Inspekcja Pracy i Państwowa Inspekcja Sanitarna, Urząd Dozoru Technicznego i Państwowa Straż Pożarna oraz współuczestniczenie, wraz z placówkami naukowymi i dydaktycznymi, w tworzeniu efektywnego systemu edukacji w zakresie bezpieczeństwa pracy – w szczególności poprzez wpływanie na jakość programów szkoleniowych, na poziom metodyki szkolenia i jakość materiałów szkoleniowych. Jest to efektywna współpraca z organizacjami pracodawców i pracowników – w szczególności na rzecz upowszechniania wiedzy, poprawy relacji pracodawca-przełożony-pracownik, poprawy codziennych stosunków międzypracowniczych oraz klimatu pracy.
Tym celom służy nie tylko indywidualna i zespołowa aktywność członków stowarzyszenia, lecz także codzienna współpraca z mediami oraz wszystkimi innymi organizacjami służącymi poprawie warunków pracy bądź głębiej zainteresowanymi ich poprawą – we wspólnym, nadrzędnym interesie, jakim jest mniej wypadków przy pracy, mniej inwalidów pracy, mniejsza absencja chorobowa, większa wydajność pracy i mniejsze jej koszty.
Członkami-założycielami Stowarzyszenia Ochrony Pracy byli:
- Ryszard Celeda – Warszawa
- Lech Tadeusz Dawydzik – Łódź
- Zenon Leon Galewski – Toruń
- Kazimierz Antoni Galicki – Bydgoszcz
- Mieczysław Kabaj – Warszawa
- Jerzy Knyziak – Kraków
- Wojciech Sławomir Kobielski – Warszawa
- Tadeusz Leszczyński – Warszawa
- Ryszard Marian Łepik – Warszawa
- Dariusz Cezary Ratajczak – Warszawa
- Wojciech Antoni Ratyński – Warszawa
- Barbara Lucyna Rudniewska – Warszawa
- Maciej Sekunda – Warszawa
- Andrzej Adam Stępniewski – Warszawa
- Marian Tadeusz Szymański – Warszawa
- Bogusław Tomaszewski – Katowice
- Ireneusz Sylwester Wiszowaty – Warszawa
- Jerzy Lech Wroński – Warszawa